Imię postaci granej przez Jodie Foster (Kyle) wskazuje na fakt, że w pierwszej wersji scenariusza głównym bohaterem filmu był mężczyzna, w postać którego wcielić się miał Sean Penn.
Rolę Kyle Pratt odrzuciły Portia de Rossi, Christina Ricci oraz Josie Davis.
Na początku filmu, gdy Kyle rozpoczyna poszukiwania córki, upuszcza na podłogę koc, z którego wypada pluszowy miś Julii. Jednak w kolejnych scenach filmu miś towarzyszy dziewczynce, mimo że wcześniej nie było go z nią.
Maski tlenowe, opuszczone w trakcie jednej ze scen, w kolejnych znikają w tajemniczy sposób. Jest to o tyle dziwne, iż w rzeczywistości nie można ich schować ponownie w trakcie lotu. Jest to możliwe jedynie po wylądowaniu i to przy udziale specjalnej aparatury.
Kiedy Kyle (Jodie Foster) schodzi pod pokład, aby poszukać Julii (Marlene Lawston), otwiera trumnę swojego męża Davida (John Benjamin Hickey), którego prawa stopa jest wyprostowana w górę zaś lewa jest przechylona w lewo. Kiedy po uwięzieniu Kyle Carson (Peter Sarsgaard) ponownie otwiera trumnę, aby zdobyć materiały wybuchowe, obie stopy Davida są wyprostowane w górę.
Kiedy Stephanie (Kate Beahan) podaje latarkę, by sprawdzić awionikę, najpierw lampa jest nad jej ręką, a w następnym ujęciu jest poniżej jej dłoni.
Film realizowano w Berlinie i Lipsku (Niemcy) oraz w Los Angeles i na pustyni Mojave (Kalifornia, USA).
Film kręcono w Long Beach, w małym porcie lotniczym na pustyni Mojave oraz 2 tygodnie w Berlinie z 3 dni w Lipsku, gdzie ekipie udostępniono nowy, jeszcze nie używany nowoczesny port lotniczy.
Sean Bean (Kapitan Rich), w rzeczywistości boi się latać, i robi to, tylko wtedy gdy jest to naprawdę konieczne.
W prawdziwym życiu aktor Peter Sarsgaard również odczuwa strach przed lataniem.