Zgadzam się z linią Twojej krytyki, nie uważając jednak tego filmu za artystyczny, cokolwiek by to miało znaczyć. Z dzisiejszej perspektywy "Wielkie kłamstwo" może wydać się dziełem wręcz oportunistycznym. Wolę myśleć jednak, że jest to po prostu naiwny film z serii "wszyscy ludzie są braćmi". W imię tego złudzenia komuna sowiecka i niemiecka pozabijały miliony istnień, a teraz przymierza się do tego komuna islamska.

Po pierwsze to była taka pseudokomuna w związku radzieckim. Więc to nie żadna komuna sowiecka mordowała tylko ludzie wykorzystujący te pojęcia. Po drugie Hitler gardził komunistami. A po trzecie należałoby się dokształcić i sprawdzić znaczenie słowa komuna.

Mnie raczej nie interesuje, co oficjalne czynniki uważają za komunę. Wiem swoje i to mi wystarcza. Nie pycha przemawia przez mnie, lecz lata, lata doświadczeń.

Lata doświadczeń pseudokomumy. Tak samo jak amerykanie walczą o demokrację w Afganistanie.

Film nie był naiwny, ani realistyczny. To realizm poetycki - trochę jak obraz impresjonistyczny: z oddali, oglądając całość pokazuje prawde, piękno. Zagłębiając się w szczegóły tego obrazu widzisz niedoskonałości. To samo jest z tym filmem: niedoskonałość szczegółów jest celowa, patrzy się na całość obrazu, nie prawde materialną, faktów - a prawdę emocji, uczuć, nastroju.